Κέλερ, Γκότφριντ

(Gottfried Keller, Ζυρίχη 1819 – 1890). Ελβετός μυθιστοριογράφος και ποιητής. Καταγόταν από φτωχή οικογένεια και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Το 1840 πήγε στο Μόναχο για να σπουδάσει ζωγραφική. Επέστρεψε απογοητευμένος (1842) αλλά αποφασισμένος να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. Το 1846 δημοσίευσε μια ποιητική συλλογή (Gedichte), στην οποία εκδήλωσε την τάση του προς μια ορθολογική αντικειμενικότητα. Με υποτροφία σπούδασε στη Χαϊδελβέργη, όπου επιδόθηκε σε φιλοσοφικές μελέτες και επηρεάστηκε από τη σκέψη του Φόιερμπαχ. Από το 1850 έως το 1855 έμεινε στο Βερολίνο. Την περίοδο εκείνη έγραψε το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Der grüne Heinrich (Ο πράσινος Ερρίκος), ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης γερμανικής λογοτεχνίας, το οποίο επεξεργάστηκε και πάλι (1879-80), καθώς και το πρώτο βιβλίο της συλλογής Die Leute von Seldwyla (Άνθρωποι της Σέλντβιλα) που δημοσιεύτηκε το 1874. Τελικά, αφού πέρασε αρκετά δύσκολα χρόνια στη Ζυρίχη, διορίστηκε στην Αρχιγραμματεία του Καντονίου. Μοναδικό έργο αυτής της περιόδου είναι η συλλογή Sieben Legenden (Επτά μύθοι, 1872). Από τότε, στην ήσυχη ατμόσφαιρα των τελευταίων χρόνων του στη Ζυρίχη και αναγνωρισμένος πια από το κοινό (θαυμαστές του υπήρξαν, μεταξύ άλλων, ο Βάγκνερ και ο Στορμ), έγραψε τα έργα Zuricher Novellen (Νουβέλες της Ζυρίχης, 1878) και Martin Salander (Μάρτιν Ζάλαντερ, 1886). O K., ξεκινώντας από μια στάση συνδεδεμένη ακόμα με τον ρομαντισμό και με τα πρότυπα του Bildungsroman (επιμορφωτικού μυθιστορήματος), έφτασε σε μια αντίληψη η οποία αγκαλιάζει την ύπαρξη του ανθρώπου στην πληρότητά της. O Ελβετός συγγραφέας Γκότφριντ Κέλερ, σε πίνακα του Καρλ Στάουφερ-Μπερν (Kunsthaus, Ζυρίχη).